“Gelukkige mensen zijn mooi, zelfs als ze anders lelijk zijn.”
Dat werd mij gisteren opgemerkt toen ik vertelde dat ik graag keek naar de gezichten van mensen die net gefeliciteerd werden in een restaurant. Dit keer een man omringt door familie die een taart met kaarsjes aangeboden kreeg.
Men heeft gelijk, ik liep in de zon langs mijn flat en keek naar boven en werd getroffen door het mooiste dat ik vandaag kon zien. Mevrouw Nijhof, onze flatoma zat in de zon. Een klein en tenger oud vrouwtje wiens rimpels op haar gezicht niet te tellen zijn. Als ik haar op de trap tegen kom spreekt ze me steevast aan met goudhaartje. Ze zat in de zon op haar balkon, ogen gesloten en content. Haar vingers gevouwen op haar schoot en een kleine glimlach op het gezicht. En voor mij op dat moment was ze de mooiste vrouw waar ik naar kon kijken.
